توسعه اتفافی نیست !

 در آلمان هیچکس به شغل کسی به دیده تحقیر نگاه نمی کند!

کارگر شهرداری، تمیزکار خانه، مهندس، آشپز ، پزشک، گارسون و... همگی جایگاه خودشان را دارند و کسی بواسط شغل شخص مقابل هرگز او را تحقیر نمی کند و دست کم نمی گیرد.

همه با افتخار کارشان را انجام می دهند و از آن لذت می برند.

برای همین هم هست که نه جوانان آلمانی تنها راه موفقیتشان را تحصیل در دانشگاه می بییند و نه  آمار بیکاری سرسام آور است!

همه هم طوری تربیت می شوند که از کارشان لذت ببرند و در آن بهترین باشند.

برای همین اغلب دانشجویان اینجا در رستورانها و سایر جاهای تجاری و اقتصادی کارگری می کنند. و این امر کاملا مرسوم است.

و تازگی یک نکته جالب شنیده ام. برخی مشاغل حتی پزشکان !! روزهای تعطیل و یا آخر هفته اشان را در رستورانها کار می کنند!! چون مشتریان رستورانهای آلمان انعام خوبی می دهند و درآمد خوبی از این نظر عایدشان می شود!

توسعه یک کشور هرگز اتفاقی نیست!

دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت

فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت

دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت 

شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ

زین‌گونه بسی آمد و زین‌گونه بسی رفت 

 آن طفل که چون پیر ازین قافله درماند 

وان پیر که چون طفل به بانگ جرسی رفت 

از پیش و پس قافله‌ی عمر میندیش

گه پیشروی پی شد و گه بازپسی رفت 

ما همچو خسی بر سر دریای وجودیم

دریاست چه سنجد که بر این موج خسی رفت 

رفتی و فراموش شدی از دل دنیا

چون ناله‌ی مرغی که ز یاد قفسی رفت 

رفتی و غم آمد به سر جای تو ای داد

بیدادگری آمد و فریادرسی رفت 

این عمر سبک‌سایه‌ی ما بسته به آهی‌ست

دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت

#سایه