قرآن، من شرمنده توام

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند میشود همه از هم میپرسند " چه کس مرده است ؟ " چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است .   

قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام . یکی ذوق میکند که ترا بر روی برنج نوشته ،‌یکی ذوق میکند که ترا فرش کرده ،‌یکی ذوق میکند که ترا با طلا نوشته ،‌یکی به خود میبالد که ترا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و ... ! آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازی کنیم ؟  

 قرآن ! من شرمنده توام اگر حتی آنان که ترا میخوانند و ترا میشنوند ،‌ آنچنان به پایت مینشینند که خلایق به پای موسیقی های روزمره مینشینند . اگر چند آیه از ترا به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد میزنند " احسنت ...! " گوی مسابقه نفس است . حیفم میآید بگویم با تو "زو" بازی میکنند.   

قرآن !‌ من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه ،‌خواندن تو آز آخر به اول ،‌یک معرفت است یا یک رکورد گیری؟ ای کاش آنان که ترا حفظ کرده اند ،‌حفظ کنی ، تا اینچنین ترا اسباب مسابقات هوش نکنند . خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو . آنانکه وقتی ترا میخوانند چنان حظ میکنند ،‌گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است . آنچه ما با قرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشیدیم . 

 اقبال لاهوری می گوید: پدرم با گفتن جمله ای روحم را دگرگون کرد ، هنگامی که قرآن می خواندم به من گفت : محمد قرآن را آن چنان بخوان که گویی بر تو نازل شده است. آشنایی با قرآن / استاد مطهری / ج 10 / ص 79