« یکی مثل من و تو »

خیلی ها مث من و تو شاید یه قدم، شاید یه سقف، شاید یه دنیا اونورتر،
امشب نون تو آب زدن و خوردن. تو، صدای خرد شدن نون و زیر دندوناشون شنیدی؟ یا سرت تو لاک روزمرگی و دو دو تا چار تای زندگیت بود؟

دیدی امروز یه پسر بچه شایدم یه دخترک پابرهنه، با هر آدامسی که
می فروخت چطور تو چشای قرمز چراغ راهنما زل می زد و التماسش می کرد که دیگه سبز نشه؟

دیدی امشب یکی که اسمشو گذاشتن پدر چطور همه نداشته هاشو بغض کرد
و غرورشو جلو بچه هاش نشکست؟

دیدی اون مادر ماتم زده با چه امیدی همه ی قرصای رنگارنگشو رو صفحه ی نقاشی دخترش کشید تا مبادا همکلاسیهاش مداد رنگیاشونو به رخ حوض رنگ و رو رفته ی دخترش بکشن ؟

نه ندیدی! تو هم چشاتو مث من بستی و نخواستی ببینی. تو هم خودتو زده بودی به فراموشی. یه چیزی به اسم انسانیت رو دوش هممون از همون لحظه‌ای که دورو برمونو دیدیم و دم نزدیم داره سنگینی می‌کنه!!!