آی آدما چه می کنید؟

این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید ندا ها را صدا

آی آدما چه می کنید؟

این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید ندا ها را صدا

رویش ناگزیر جوانه ها

گیرم که در باورتان به خاک نشسته ام ،


و ساقه های جوانم از ضربه های تبرهاتان زخمدار است ...


با ریشه چه می کنید ؟!..


گیرم که بر سر این باغ بنشسته در کمین پرنده اید


پرواز را علامت ممنوع می زنید


با جوجه های نشسته در آشیانه چه می کنید؟


 گیرم که می کشید 

         گیرم که می برید 

               گیرم که می زنید


               با رویش ناگزیر جوانه ها چه می کنید؟!...

                                                                           « خسرو گلسرخی »