آی آدما چه می کنید؟

این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید ندا ها را صدا

آی آدما چه می کنید؟

این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید ندا ها را صدا

توقع

مادر همیشه می گوید: از هر آدمی به اندازه خودش توقع داشته باش،
از عقرب توقع ماچ و بوسه و بغل نداشته باش،
الاغ کارش جفتک انداختن است، سگ هم گاهی گاز می گیرد گاهی دمی تکان می دهد، گربه هم تکلیفش روشن است...
حالا بیا تو هی دستت را تا مچ بکن توی کوزه عسل، بگذار دهن آدم نانجیب...
راست می گوید،
*توقعت را که از آدمها کم کنی غصه هایت هم کم می شوند، راحتتر هم زندگی میکنی.
در گوش ِ" دلم " نمی رود اما...*