تمام داشته های ما

تمام داشته های ما هدایایی است که ما تنها برای بدست آوردنشان زحمتی متحمل نشده ایم بلکه شایستگی آنها را نیز نداشته ایم . آیا هرگز به زیبایی غروب آفتاب اندیشیده ای ؟ آیا لیاقتش را داری ؟ آیا هیچ گاه به نغمه دلنشین فاخته ای که از دور دست به گوش میرسد فکر کرده ای ؟  

آیا استحقاق آن را داری ؟

برای داشتن نسیمی که از میان شاخ و بر گ های درختان کاج می وزد و یا رودی که رقص کنان به سوی اقیانوس در حرکت است و یا آسمان زیبای پرستاره , چه کرده ای ؟؟؟…………..

در حقیقت ما سزاوار این همه نعمت نبوده ایم و برایش بهایی نپرداخته ایم . آن لحظه که انسان بپذیرد علی رغم نداشتن شایستگی باز هم صاحب چنین نعمت هایی است , روح حق شناسی در او زنده می گردد و آگاهانه ایمان میاورد ……

در این هنگام است که انسان احساس میکند باید سپاسگذار دستان نامرئی و ناشناخته ای باشد که چنین زیبایی های وصف ناپذریری را به هستی ارزانی داشته داشته است . همین شکر گذاری است که انسان را مومن میسازد . نه گرویدن صرف به اسلام و به مسیحیت و به هندو و یا هر دین دیگری .