چرا هستم ؟

دلیل « هستن » را از آلبر کامو می پرسند . بر خلاف دکارت که معتقد است : « من می اندیشم ، پس هستم » و بر خلاف آندره ژید که میگوید : « من احساس میکنم پس هستم » و به قول آقای تنکابنی جمله سومی هم هست که گویندگان بیشماری نیز دارد « من پژو دارم ، پس هستم » البرکامو میگوید : « من اعتراض میکنم پس هستم » چون علیه جهان ، علیه طبیعت ، و علیه بودن اعتراض میکنم ، پس هستم ، و چون از او _ کامو _ می پرسند : « تو که در جهان مسئولی را نمیشناسی و به خدا معتقد نیستی و برای خود طرف مقابلی قائل نیستی که اعتراضت را بشنود ، پس فریاد اعتراضت چه معنایی می تواند داشته باشد ؟ وقتی معتقدی که گوشی برای شنیدن نیست ، چه دلیلی برای ا عتراض کردن و فریاد کشیدن ؟ …. میگوید :

« اعتراض نمیکنم تا مخاطبی بیابم یا مسئولی را بیدار کنم و یا سرزنش کنم ، اعتراض میکنم چون نمی توانم اعتراض نکنم ، اعتراض می کنم که اگر نکنم نظامی را که بر انسان حاکم است و وضع موجود را پذیرفته ام و بدان تسلیم و با آن همراه شده ام . در حالی که میخواهم نفی کننده باشم . نه تسلیم شونده و پذیرنده . و جز اعتراض کردن حتی بی ثمر _ راهی نمیشناسم .
و من سخن « کامو » را در زندگی ام بر اساس همان رسالت و مسئولیت کوچک و حقیری که نسبت به آگاهی و شعور و اعتقادم ، حس میکنم 

سرمشق قرار دارم و در تمام عمر هر فریادی که زدم و هر کوششی که کردم و هر فعالیتی که همراه با هیجان و دلهره و شور و خطر و ضرر داشتم .