به مناسبت سالروز درگذشت مهندس بازرگان

 دولت بازرگان پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ به مدت ۹ ماه اداره کشور را در دست داشت. عمده وزرای دولت بازرگان اعضای حزب نهضت آزادی ایران بودند که خود مهدی بازرگان دبیر کلی آن را بر عهده داشت. در دوره نخست وزیری مهدی بازرگان، حکومت ایران فاقد رییس جمهوری و پارلمان بود و شورای انقلاب بر امور اجرایی ، قانون گذاری و دادگا ه های ایران از جمله دادگاه های انقلاب نظارت می کرد. با وجود آن که اعدام بسیاری از مسئولان و افسران ارتش حکومت پهلوی در آغاز دولت بازرگان صورت گرفت، ولی دادگاه های انقلاب خارج از حاکمیت دولت بودند و یکی از مهم ترین چالش های دولت بازرگان در این زمان و در تمامی ۹ ماه فعالیت آن ، وجود کانون های قدرت مستقل از دولت در کشور بود. مهدی بازرگان روزی که استعفا داد این مشکل را چنین توضیح داد:   

 «در این مملکت می گویند با دو تا ماما سر بچه کج در می آید، ولی ما صد تا ماما داشتیم . شهرهای صد کلانتر داشتیم که روز به روز هم الحمد الله زاد و ولد می کردند . آرزوی ما وقتی که شب سر می گذاشتیم و می خوابیدیم این بود که یک کشور ، یک ملت و یک قانون و یک دولت و یک حکم داشته باشیم. ولی حالا ما در حالی دولت را ترک می کنیم که نه تنها این آرزو محقق نشده، که با تغییرات عمیقی که در قانون اساسی داده اند، نگران هستیم که بازهم کسی تکلیف خود را در مملکت نداند. ما با این نگرانی بزرگ کار خود را ترک می کنیم که بیم داریم حاکمیت ملت نباشد و حاکمیت طبقاتی وحتی طبقه روحانی حاکم شود.»    

 او 30دی ماه  سال73 بعد از یک دوره بیماری در ژنو درگذشت. پیکر بازرگان را پس از درگذشت به ایران بازگرداندند و بنا به وصیت‌اش، در مقبره بیات در جوار مرقد حضرت معصومه و در کنار پدر و مادر و جمعی از اقوامش به خاک سپرده شد.